LG NANO82T6B vs Philips PUS8209

Jasność NANO82T, mówiąc szczerze, jest dość przeciętna, szczególnie w porównaniu z alternatywami w podobnej cenie. Maksymalna jasność wynosząca około 280 nitów nie należy do najwyższych i może wpływać na ogólne wrażenia z oglądania treści HDR. Podczas gdy wiele telewizorów w tej klasie cenowej oferuje jasność powyżej 400-500 nitów, LG NANO82T może wydawać się mniej imponujący. W efekcie, szczegóły w jasnych partiach obrazu mogą być mniej wyraziste, a efekt HDR nie jest tak spektakularny, jak można by oczekiwać.

Tutaj niestety zaczynają się schody. Maksymalna jasność na poziomie 280 nitów to zdecydowanie za mało, żeby poczuć prawdziwy efekt HDR. W praktyce obraz bardziej przypomina standardowy SDR, więc trudno mówić o głębszych doznaniach wizualnych. Na plus można zaliczyć pokrycie palety barw – 91,4% DCI-P3 to wynik, który w większości filmów będzie wystarczający. Trzeba też oddać, że obraz jest stabilny i nie ma problemów z nagłymi zmianami jasności czy barw. Patrząc całościowo, HDR w tym telewizorze to bardziej formalność niż faktyczna wartość dodana. Jeśli szukamy prawdziwych emocji HDR, ten model może nie spełnić oczekiwań.

Odwzorowanie barw w LG NANO82T w trybie Filmmaker, który mimo że jest najlepszym trybem dostępnym z fabrycznych ustawień, nie jest wolny od wad. Przede wszystkim problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie zauważono spadki w poziomie koloru niebieskiego. To zjawisko skutkuje przesunięciem barw w stronę odcieni żółtych, powodując, że obraz staje się cieplejszy, niż powinien. Takie odchylenie sprawia, że kolory na ekranie nie są naturalnie odwzorowane, a to może być szczególnie zauważalne w scenach z białym lub neutralnym tłem. Dla przykładu, zdjęcie poniżej z filmu "Star Wars", gdzie widać dużą ilość elementów, które powinny być białe. Test Color Checker potwierdza, że niektóre kolory "uciekają" w inne odcienie, a to oznacza, że telewizor nie wyświetla barw zgodnie z rzeczywistością.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała spadki do poziomu 2,1, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono lekkie wybicie na początku. To zjawisko może skutkować przesadnym podbijaniem jasności w najjaśniejszych partiach obrazu, prowadząc do utraty szczegółów w bardzo jasnych scenach.

Philips PUS8209 oferuje wiele trybów obrazu, ale najlepszym z nich, bez wątpienia, jest tryb Filmmaker. Mimo swojej dumnej nazwy, ma swoje wyraźne problemy. W przypadku treści HD balans bieli charakteryzuje się silną dominacją czerwieni, co powoduje, że obraz jest znacznie cieplejszy, niż powinien być w rzeczywistości. Charakterystyka jasności (gamma), choć w średnich tonacjach poprawna, ma poważne problemy na początku i końcu wykresu. Spadki w cieniach powodują utratę detali w ciemnych partiach, a wybicia w jasnych obszarach sprawiają, że niektóre elementy wyglądają nienaturalnie.

Dla treści wysokiej jakości w 4K HDR sytuacja się odwraca. W tym przypadku dominuje kolor niebieski, co prowadzi do efektu sztucznego podbicia obrazu, przypominającego nienaturalne ustawienia sklepowe. Taki obraz wygląda nieestetycznie i niezgodnie z zamierzeniami twórców. Dodatkowym problemem jest krzywa EOTF, odpowiedzialna za jasność w materiałach HDR. Znacznie odbiega ona od referencyjnego wykresu, co sprawia, że obraz wydaje się zbyt ciemny, odbierając głębię i szczegółowość treści HDR.

Na tym tle błędy w teście Color Checker oraz odchylenia w odwzorowaniu palety barw są wyjątkowo duże, co dodatkowo negatywnie wpływa na ogólną jakość obrazu. Tryb Filmmaker, choć najlepszy spośród dostępnych, wymaga zdecydowanych poprawek, aby mógł oddać pełną wizję reżysera.

Po przeprowadzonej kalibracji, odwzorowanie barw w treściach SDR w LG NANO82T prezentuje się bardzo dobrze. Balans bieli został skutecznie poprawiony, a to przekłada się na naturalne i zrównoważone odcienie w różnych scenach. Również gamma została dostrojona, co zapewnia bardziej precyzyjne oddanie detali zarówno w cieniach, jak i jasnych partiach obrazu. Dzięki tym korektom, telewizor doskonale sprawdza się w codziennym użytkowaniu, oferując solidną jakość kolorów i wyraźne, dobrze zbalansowane obrazy w trybie SDR.

Jednak w przypadku treści HDR, sytuacja wygląda gorzej. Telewizor nie obsługuje szerokiej palety barw, ograniczając głębię i bogactwo kolorów, które HDR potrafi zaoferować. Krzywa EOTF odbiega od ideału, a to prowadzi do nadmiernego uwydatnienia detali w jasnych partiach obrazu. Niestety, ten zabieg skutkuje znacznymi błędami w odwzorowaniu kolorów, co potwierdzają testy na Colour Checker. Niski poziom jasności panelu jeszcze bardziej wpływa negatywnie na jakość obrazu HDR, powodując, że efekty dynamicznego zakresu nie są w pełni oddane, a kolory wydają się wyblakłe.

Telewizor znacząco zyskał po kalibracji, zwłaszcza w treściach SDR. Poprawa balansu bieli i gammy znacząco podniosła jakość obrazu, zapewniając bardziej naturalne i spójne odwzorowanie barw. W porównaniu do stanu sprzed kalibracji, różnica jest wyraźna, a telewizor oferuje teraz lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu, szczególnie w standardowym zakresie dynamicznym.

Po kalibracji balans bieli dla treści HD i 4K uległ znaczącej poprawie. Choć nie osiągnęliśmy idealnie płaskiej charakterystyki, efekt jest zdecydowanie lepszy niż wcześniej. Obraz na telewizorze nie sprawia już wrażenia ani sztucznie ciepłego, ani przesadnie zimnego, co znacząco poprawia naturalność wyświetlanych treści. Charakterystyka jasności (gamma) również została skorygowana – udało się zniwelować największe problemy na początku i końcu wykresu. Krzywa EOTF, odpowiadająca za jasność w materiałach 4K HDR, została ustabilizowana, dzięki czemu zniknęły problemy z nadmiernym przyciemnieniem obrazu. W teście palety barw można wciąż dostrzec pewne niedoskonałości wynikające z przeciętnego pokrycia szerokiej palety barw, co jest ograniczeniem samego sprzętu. Mimo to, końcowy efekt jest wyraźnie lepszy niż przed kalibracją – obraz wygląda bardziej naturalnie i zbliża się do oczekiwań wobec trybu Filmmaker.

Jeśli chodzi o gradację w materiałach o bardzo niskiej jakości, LG NANO82T daje nam do wyboru funkcję o nazwie "Płynna Gradacja". W opcji "Niska" funkcja ta lekko poprawia najbardziej problematyczne przejścia tonalne, co jest zauważalne i przydatne przy takich treściach. W opcji "Wysoka" działa jeszcze skuteczniej, poprawiając przejścia tonalne, jednak kosztem wygładzania również tych detali, które nie powinny być wygładzone. Jest to kompromis, który nie wszystkim użytkownikom przypadnie do gustu.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, NANO82T nie jest pozbawiony pewnych ograniczeń, szczególnie przy odtwarzaniu treści o niższej rozdzielczości. Telewizor stosuje delikatne, sztuczne podbicie ostrości, a to sprawia, że obraz wydaje się ostrzejszy. Efekt ten wynika głównie z nałożenia sztucznych konturów. Dla niektórych użytkowników może to być korzystne, ponieważ preferują bardziej wyraziste i podkreślone detale. Jednakże, dla osób ceniących sobie naturalność obrazu, efekt ten może okazać się mniej atrakcyjny i zbyt sztuczny. To kwestia subiektywna, która może różnie oddziaływać na odbiorców, w zależności od ich preferencji wizualnych.

Telewizor oferuje funkcję „Redukcja zniekształceń”, która skutecznie poprawia gradację przejść tonalnych, szczególnie w ustawieniu na poziomie minimalnym. Niestety, ma to swoją cenę – funkcja jednocześnie wygładza szczegóły jak struktura materiałów. Na plus można zaznaczyć, że działanie tej opcji nie wpływa negatywnie na ziarno filmowe, które pozostaje nienaruszone.

Jeśli chodzi o skalowanie obrazu (upscaling), telewizor generuje plastyczny, miękki obraz, który ogólnie wygląda przyjemnie. Jednak w tle czasami można zauważyć problemy z ząbkowaniem niektórych elementów, takich jak gałęzie czy drobne detale, co może obniżać jakość odbioru. Mimo tych drobnych niedoskonałości, ogólne wrażenia ze skalowania są zadowalające.

Telewizory LG, w tym NANO82T, oferują interesujący upłynniacz ruchu o nazwie TruMotion, który zadowoli większość użytkowników ceniących sobie kontrolę nad jakością oglądanych filmów. Funkcja TruMotion pozwala dostosować płynność wyświetlanych filmów do preferencji użytkownika w 10-stopniowej skali, umożliwiając spersonalizowanie doświadczeń wizualnych.

Jednakże, w przypadku bardziej dynamicznych scen, takich jak gry czy filmy akcji, telewizor wypada gorzej. Matryca 60Hz oraz dość wolna reakcja między pikselami sprawiają, że płynność ruchu nie jest idealna. Efektem jest widoczne smużenie i mniej płynne wyświetlanie szybkich scen.

Ogólnie rzecz biorąc, LG NANO82T powinien zadowolić osoby, które głównie oglądają filmy i preferują bardziej stonowany kontent. Jednak dla tych, którzy cenią sobie dynamiczny, szybki ruch, zalecamy poszukanie alternatywy.

Matryca 60 Hz w Philipsie PUS8209 sprawdza się głównie w oglądaniu filmów, ale tutaj również można poczuć pewien niedosyt. Telewizor nie oferuje żadnego upłynniacza ruchu, który pozwoliłby dostosować płynność obrazu do indywidualnych preferencji, co dla niektórych użytkowników może być rozczarowujące.

Podczas grania na konsoli, LG NANO82T oferuje szereg funkcji, które mogą znacząco wpłynąć na wrażenia z rozgrywki, choć ma również pewne ograniczenia. Wśród zalet warto wymienić funkcję ALLM (Auto Low Latency Mode), która automatycznie dostosowuje ustawienia obrazu, przełączając telewizor w tryb niskiego opóźnienia. To szczególnie korzystne dla graczy, którzy potrzebują szybkiej reakcji na ich działania. Kolejnym plusem jest obsługa HGiG (HDR Gaming Interest Group), gry w HDR są wyświetlane zgodnie z zamierzeniami twórców, zapewniając realistyczne i wyraziste efekty wizualne. Te funkcje sprawiają, że LG NANO82T oferuje dobre wrażenia podczas grania, choć niektóre aspekty mogą być lepsze, zwłaszcza w dynamicznych scenach. Niestety, LG NANO82T ma swoje ograniczenia, jeśli chodzi o funkcje dla graczy. Brakuje obsługi zmiennej częstotliwości odświeżania (VRR), a to może wpływać na płynność rozgrywki, zwłaszcza w bardziej dynamicznych grach. Telewizor ma matrycę o częstotliwości 60Hz, uniemożliwiając korzystanie z wyższych częstotliwości odświeżania. To istotna wada dla graczy, którzy oczekują płynniejszej rozgrywki przy wyższych rozdzielczościach. Ponadto, brak obsługi technologii G-Sync ogranicza możliwości synchronizacji obrazu, co może prowadzić do tearingu i stutteringu w grach.

Te braki mogą sprawić, że LG NANO82T nie spełni oczekiwań najbardziej wymagających graczy, którzy poszukują zaawansowanych funkcji i najwyższej płynności obrazu.

Philips PUS8209 oferuje podstawowe funkcje przydatne dla graczy, takie jak zmienna częstotliwość odświeżania (VRR), automatyczny tryb niskiego opóźnienia (ALLM) oraz Game Bar, który ułatwia zarządzanie ustawieniami.

Niestety, ze względu na matrycę 60 Hz, telewizor nie spełni oczekiwań bardziej wymagających graczy, którzy liczą na wyższą płynność i precyzję obrazu. Dodatkowo model ten nie wspiera żadnego trybu HDR dedykowanego dla gier, jak HGiG czy Dolby Vision, co jeszcze bardziej ogranicza jego możliwości w tym zakresie.