Philips PML9009 / 9019 / 9059 vs LG QNED87T6B

Philips PML9009 raczej nie operuje najwyższymi wartościami w materiałach HDR. Większość efektów z jasnością na poziomie około 550 nitów nie sprawi, że będziemy zachwyceni efektami świetlnymi, chociaż te są dość stabilne, co jest akurat na plus i będzie dało się odczuć sporą różnicę pomiędzy materiałami SDR. Warto zaznaczyć, że tylko w jednym scenariuszu możemy uzyskać dobry wynik, czyli w filmie "Gemini", gdzie latarka jako jedyne źródło światła może się wykazać. Dlaczego akurat w tej scenie? Odpowiedź jest dość prosta. Sama scena nie posiada dużej ilości czerni, a latarka nie jest tak dużym obiektem jak słońce z pierwszej i ostatniej sceny. Ogólnie rzecz biorąc, wyniki pomiarów jasności w materiałach HDR nie stanowią podstawy do tego, by móc polecić ten telewizor do seansów w produkcjach wykorzystujących szeroką paletę barw. Chociaż warto zaznaczyć, że ten model jest w stanie pokryć ją w nienajgorszym 93% stopniu w przypadku palety DCI-P3.

LG QNED87T6B dostarcza naprawdę poprawne wrażenia wizualne jeżeli chodzi o HDR. Podczas naszych testów na planszach testowych telewizor osiągał jasność bliską 500 nit, co jest zadowalającym wynikiem i pozwala na dobrą widoczność detali w scenach o wysokiej dynamice. Wsparcie dla podstawowych formatów HDR, takich jak HDR10 i HLG, gwarantuje odpowiednią jakość obrazu. Niestety, telewizor nie obsługuje bardziej zaawansowanych standardów, takich jak Dolby Vision czy HDR10+, które przy tej jasności ekranu są wyjątkowo istotne. Brak wsparcia dla dynamicznych metadanych sprawia, że w pewnych scenach telewizor może mieć trudności z pełnym odwzorowaniem szczegółów, zwłaszcza w bardzo jasnych obszarach – właśnie wtedy, dynamiczne metadane mogłyby znacząco poprawić jakość obrazu. Mimo wszystko, warto zwrócić uwagę na doskonałe pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3, sięgające aż 96,4%. Dzięki temu kolory wyświetlane przez model QNED87T6B są bardziej żywe i naturalne, podnosząc jakość odbioru treści 4K z szeroką paletą barw.

Najlepszym trybem fabrycznym wykorzystywanym podczas naszych testów był "Filmmaker". W tym miejscu przyjrzymy się zarówno materiałom SDR, jak i HDR. Różniącym je elementem jest przede wszystkim krzywa EOTF w materiałach o szerokiej palecie barw i gamma w tych nagranych "po staremu". Zaczynając od filmów i seriali SDR i najbardziej podstawowej rzeczy, jaką możemy zaobserwować, czyli balansu bieli, widzimy sporą dominantę koloru czerwonego. Doprowadzało to do powstania żółtej tinty na całym obrazie, przez co mogliśmy dostrzec nienaturalnie wyglądające twarze czy zażółconą biel. Ten mankament dobrze widać również na palecie "ColourChecker", gdzie wszystkie kolory powędrowały ku swoim cieplejszym odpowiednikom. Spoglądając na jeszcze bardziej istotny wykres, czyli gammy odpowiadającej za kontrastowość obrazu, widzimy spore błędy zaczynające się od samego początku. Od lewej wartość przez nas zmierzona, oznaczona połączonym wielokropkiem, wyraźnie wyskoczyła w górę, powodując całkowite zlanie się detali w najciemniejszych scenach. Ten stan rzeczy utrzymał się do 10% jasności ekranu, po czym zanurkował pod referencyjną pomarańczową linię, doprowadzając do pogorszenia się kontrastu, którego, jak wiemy, Philips PML9009 i tak brakuje. W materiałach HDR mankamenty balansu bieli były bardzo zbliżone do tych w treściach SDR. Rozbieżność pojawia się w momencie sprawdzania krzywej EOTF, która odpowiada za tempo wzrostu jasności i mocno ją ograniczała, przez co obraz był nienaturalnie ściemniony. Jeśli chodzi o same barwy, to tutaj pojawiło się więcej powodów do zmartwień, gdyż za niska luminancja telewizora spowodowała ogromną rozbieżność pomiędzy stanem faktycznym a prawidłowym, co jest doskonale widoczne na wykresie błędów, często wykraczających poza skalę.

Kolorystyka w LG QNED, nawet w trybie Filmmaker Mode, który jest najlepszym fabrycznym ustawieniem, nie jest pozbawiona wad. Głównym problemem jest balans bieli – zauważyliśmy, że poziom koloru niebieskiego na wykresie ma tendencję do spadku. To skutkuje przesunięciem barw w stronę żółci, co sprawia, że obraz ma cieplejszy odcień niż powinien. To odchylenie wpływa na naturalność odwzorowania kolorów, szczególnie w scenach z białym lub neutralnym tłem. Test Color Checker potwierdził, że niektóre kolory są zniekształcone i odbiegają od rzeczywistości. Takie zniekształcenie powoduje, że sceny filmowe mogą wydawać się mniej realistyczne, a szczegóły są przedstawiane w nieprawidłowych barwach, co negatywnie wpływa na ogólną jakość obrazu.

W kwestii kontrastu, analiza wykresu gammy wykazała ogromne spadki, podczas gdy optymalna wartość powinna wynosić 2,4. Oznacza to, że telewizor w niektórych scenach może wyświetlać ciemniejsze partie obrazu jaśniej, co obniża ich głębię i dynamikę. Dodatkowo, na krzywej EOTF, która odpowiada za odwzorowanie jasności, zauważono nienaturalny spadek na początku. To zjawisko może skutkować mniejszą dokładnością odwzorowania ciemnych scen, co z kolei wpływa na ogólną jakość obrazu. Telewizor może nie oddawać pełnej głębi czerni, przez co bardziej wymagające sceny mogą stracić na realizmie i szczegółowości. W rezultacie, widzowie mogą zauważyć, że detale w ciemniejszych partiach obrazu stają się mniej wyraziste.

Philips PML9009, podobnie jak większość czołowych producentów, od lat udostępnia zaawansowane narzędzia pozwalające na proces kalibracji. Znajdziemy tu więc 2- i 20-punktową regulację skali szarości oraz zaawansowany system CMS (Color Management System). Różnice wynikające z kalibracji są ewidentne i nawet osoba nieprzykładająca uwagi do jakości obrazu (chociaż pewnie wielu takich tu nie ma) zauważy różnicę na plus. Zarówno materiały SDR, jak i HDR przeszły niemałą metamorfozę. Te pierwsze, jak i drugie, pozbyły się przede wszystkim brzydkiej żółtej tinty wynikającej z dominanty czerwonej barwy w balansie bieli. Jeśli chodzi o materiały SDR i gammę, to co prawda nie jest ona wymodelowana "od linijki" i w dalszym ciągu gubi ciemne detale, aczkolwiek cała dalsza jej część jest na bardziej niż przyzwoitym poziomie, a pomniejsze błędy nie będą widoczne. Same kolory wyglądają o niebo lepiej, a dzięki niskim błędom deltaE są one prawie referencyjne. Z kolei materiały HDR, przez niską luminancję jednostki, nie zostały tak spasowane, jakbyśmy tego chcieli. Co prawda balans bieli został w dużym stopniu znormalizowany, aczkolwiek gdzieniegdzie da się zauważyć delikatną niebieską tintę. Na szczęście krzywa EOTF okazała się dużo bardziej przystępna i pozwoliła na praktycznie idealną geometrię. Niestety, ze względu na zbyt niską jasność ekranu, błędy barw są dalej całkiem wysokie.

Po kalibracji, kolory w treściach SDR prezentują się bardzo dobrze. Poprawiony balans bieli przekłada się na naturalne i harmonijne odcienie w różnych scenach. Dzięki precyzyjnemu dostrojeniu gammy, detale w cieniach i jasnych partiach obrazu są dokładnie odwzorowane. Telewizor radzi sobie świetnie w codziennym użytkowaniu, oferując wyraziste, dobrze zbalansowane obrazy i solidną jakość kolorów w jakości HD. Największym beneficjentem jest tutaj rówież kontrast. Wykres gamma został pozbawiony bardzo dużych błedów, więc tutaj telewizor zyskał drugie oblicze.

Jeśli chodzi o balans bieli 4K hdr, także on został znacząco poprawiony. Jednakże, wciąż pojawiają się pewne błędy na końcu wykresu. Może to być spowodowane zbyt agresywnym działaniem wygaszania strefowego telewizora, które w niektórych scenach wpływa na nieprecyzyjne odwzorowanie kolorów. Trudno tutaj mówić, o poprawie jasności która reprezentuje krzywa EOTF. Telewizor ze względu na swoje ograniczenia konstrukcujne ma pewne wady i nie jesteśmy wstanie ich przeskoczyć. Test Color Checker potwierdza problem z nasyceniem kolorów – mimo, że telewizor oferuje szeroką paletę barw, nie jest w stanie w pełni oddać zamierzonego przez reżysera.

Mimo tych niedociągnięć, ogólna jakość obrazu po kalibracji jest znacznie lepsza niż przed nią. Poprawki w balansie bieli oraz dostrojeniu gammy sprawiają, że obrazy są bardziej wyraziste, a kolory bliższe rzeczywistości.

Sądząc po tym, jak PML9009 Philips poradził sobie z przejściami tonalnymi, test skalowania obrazu powinien wypaść równie dobrze. Tym razem sprawdzamy algorytmy telewizora odpowiedzialne za podnoszenie jakości obrazów, które zostały nagrane w słabszej jakości. Takie znajdziemy chociażby w różnego rodzaju programach telewizyjnych czy starszych filmach. W tej kwestii Philips PML9009 radzi sobie dość przeciętnie i całkiem mocno rozmydla obraz. Widać to szczególnie na drobnych gałęziach czy włosach modelki.

Przyjrzymy się jeszcze raz kwestii przejść tonalnych, które wypadły rewelacyjnie. W samej jednostce znajdziemy kilka poziomów wygładzania. Nawet to najniższe potrafi skutecznie zniwelować każde niepłynne przejście tonalne i sprawdzi się w zdecydowanej większości materiałów. Co ważniejsze, żadne z ustawień tej funkcji nie powoduje zmiękczenia efektu ziarna filmowego, co jest niezwykle istotne w kontekście zgodności z wizją reżyserską. Zwracamy jednak uwagę, że czasem może okazać się iż drobne detale będą rozmyte.

Jeśli chodzi o materiały niższej jakości, gradacja wygląda naprawdę dobrze. Funcja o nazwie "Płynna Gradancja" skutecznie wygładza najbardziej problematyczne fragmenty obrazu, jednocześnie nie wpływając negatywnie na ziarno filmowe. Dla najlepszego efektu warto ustawić ją na niskim poziomie. To rozwiązanie znacząco poprawia jakość wyświetlanych treści i sprawia, że oglądanie materiałów o niższej rozdzielczości staje się przyjemniejsze i bardziej płynne.

Jeśli chodzi o obróbkę cyfrową, obraz jest wyświetlany bez przycięcia, tzw. overscanu. Chociaż można dostrzec lekkie poszarpania gałęzi na tle modelki, całość prezentuje się bardzo dobrze. Użytkownicy powinni być zadowoleni z jakości obrazu podczas oglądania materiałów niskiej jakości, takich jak standardowa telewizja. Telewizor radzi sobie z tym zadaniem wyjątkowo dobrze, zapewniając satysfakcjonujące wrażenia wizualne, nawet przy niższej jakości treściach.

Philips PML9009 został wyposażony w matrycę o natywnym odświeżaniu na poziomie 120 Hz. Jest to niezbędne minimum do oglądania wszelkiej maści sportu i zalecane do komfortowego grania w ulubione tytuły na konsolach czy PC. Producent, dla osób, które nie lubią charakterystycznego szarpania materiałów nagranych w 24 kl/s lub wymagających dużej płynności ruchu, np. podczas oglądania meczów piłki nożnej, przygotował skuteczny system poprawy ostrości obrazów ruchomych. W dedykowanej zakładce znajdziemy suwak "Płynność" odpowiadający za eliminowanie szarpania oraz "Redukcję rozmycia", który pomoże w zwiększeniu ostrości dynamicznych elementów. Funkcja działa bardzo dobrze i granularnie, tzn. każde z ustawień ma realny wpływ na postrzeganie ruchu. Dzięki takiemu zestawowi każdy użytkownik znajdzie swój złoty środek. Na zdjęciu prezentujemy nasz wybór, czyli lekkie upłynnienie bez efektu opery mydlanej.

Kwestią bezpośrednio związaną z ruchem jest czas reakcji pikseli samej matrycy. Najlepsze pod tym względem są oczywiście panele OLED, drugie jednostki oparte o ekrany IPS oraz ADS, a na samym końcu VA. Pomimo ogólnej dobrej jakości systemów odpowiedzialnych za upłynnienie obrazu, zastosowanie matrycy VA niesie ze sobą konsekwencje w postaci czarnej poświaty za szybkim obiektem. Co prawda w testowanym telewizorze raczej nie będzie zdarzało się to nagminnie, aczkolwiek gdzieniegdzie będzie widoczne.

Telewizor zapewnia przyzwoitą płynność podczas oglądania filmów, dzięki funkcji „Tru Motion”, która pozwala na regulację stopnia wygładzania ruchu w skali od 0 do 10. De-Judder reguluje płynność ruchu, z kolei De-Blur reguluje ostrość ruchu. Użytkownik ma możliwość wyboru między tradycyjnym, kinowym efektem z delikatnym skokowym ruchem (niższe ustawienia), a bardziej płynnym, teatralnym obrazem. Choć ten ostatni nieco odbiega od standardu kinowego, może być atrakcyjny dla wielu widzów.

Jeżeli chodzi o graczy i fanów sportu, telewizor LG QNED87 z matrycą 120Hz na pewno ich nie zawiedzie. A dzięki zastosowaniu matrycy IPS, czas reakcji jest zazwyczaj lepszy niż w przypadku matryc VA dostępnych w podobnej cenie. To gwarantuje płynniejszą rozgrywkę i dynamiczne wrażenia podczas oglądania sportowych wydarzeń

Philips PML9009, wyposażony w złącza HDMI 2.1 z pełną ich przepustowością, wspiera wszystkie funkcje dedykowane graczom. Te najbardziej podstawowe, jak VRR i ALLM, są oczywistością, ale G-Sync, FreeSync czy gra w HDR Dolby Vision z niskim input lagiem już nie. Te funkcje aktywują się bez najmniejszego problemu i w drodze przeprowadzonych testów nie stwarzały jakichkolwiek przeszkód. Takie przygotowanie telewizora z pewnością stanowi jego silną stronę i można powiedzieć, że jest to jednostka dedykowana graczom. Dla bardziej zaawansowanych użytkowników wspominamy również, że PML9009 został wyposażony w tryb HGIG, co odczują szczególnie gracze, gdyż gier wspierających Dolby Vision nadal jest stosunkowo mało. Tryb ten pozwala przede wszystkim na dostosowanie efektów HDR do możliwości telewizora na specjalnej planszy, w celu niedoprowadzenia do ściemnienia oraz przepalenia obrazu.

W telewizorze dodatkowo zaimplementowano specjalne menu - GameBar. Pozwala ono na edycję ustawień jednostki w "locie", czyli bez potrzeby wychodzenia z gry. Znajdziemy w nim również funkcje takie jak włączenie celownika czy korekcję czerni dla lepszej widoczności przeciwników w cieniach.

W krótkim podsumowaniu tego akapitu, Philips PML9009 jest jednostką, która z pewnością przyciągnie uwagę graczy. Dzięki jej wszechstronności pozwoli ona na granie w każdy tytuł w najwyższej jakości bez kompromisów. Tym bardziej że funkcje takie jak VRR, ALLM, G-Sync, FreeSync czy rozgrywka w HDR Dolby Vision pozwolą na jeszcze większe wczucie się w ulubiony tytuł.

LG QNED oferuje szereg funkcji, które sprawiają, że jest to doskonały wybór dla graczy poszukujących telewizora o wysokiej wydajności. Telewizor wyposażony jest w cztery porty HDMI 2.1, co pozwala na podłączenie najnowszych konsol, takich jak PlayStation 5 i Xbox Series X, oraz korzystanie z pełnej funkcjonalności, w tym Variable Refresh Rate (VRR) oraz Auto Low Latency Mode (ALLM). Dzięki funkcji Game Bar, gracze mogą szybko i łatwo zarządzać wszystkimi ustawieniami gry bez potrzeby wchodzenia w skomplikowane menu. Możliwe jest dostosowanie parametrów takich jak VRR, ALLM, Multi View oraz monitorowanie liczby klatek. Telewizor wspiera również technologie G-Sync i FreeSync, co jest szczególnie ważne dla posiadaczy kart graficznych Nvidia i AMD. G-Sync i FreeSync synchronizują częstotliwość odświeżania telewizora z kartą graficzną. Matryca 120Hz gwarantuje niesamowitą płynność ruchu i wyrazistość obrazu. W połączeniu z funkcją Black Frame Insertion (BFI), która jest dostępna przy częstotliwościach 60Hz i 120Hz, gracze mogą cieszyć się jeszcze bardziej wyraźnym i płynnym obrazem. LG QNED87 to telewizor, który sprosta oczekiwaniom nawet najbardziej wymagających graczy, oferując nowoczesne technologie i funkcje, które znacząco poprawiają komfort i satysfakcję z gry.