Philips PML9009 / 9019 / 9059 vs Sony Bravia 8 (XR80)

Philips PML9009 raczej nie operuje najwyższymi wartościami w materiałach HDR. Większość efektów z jasnością na poziomie około 550 nitów nie sprawi, że będziemy zachwyceni efektami świetlnymi, chociaż te są dość stabilne, co jest akurat na plus i będzie dało się odczuć sporą różnicę pomiędzy materiałami SDR. Warto zaznaczyć, że tylko w jednym scenariuszu możemy uzyskać dobry wynik, czyli w filmie "Gemini", gdzie latarka jako jedyne źródło światła może się wykazać. Dlaczego akurat w tej scenie? Odpowiedź jest dość prosta. Sama scena nie posiada dużej ilości czerni, a latarka nie jest tak dużym obiektem jak słońce z pierwszej i ostatniej sceny. Ogólnie rzecz biorąc, wyniki pomiarów jasności w materiałach HDR nie stanowią podstawy do tego, by móc polecić ten telewizor do seansów w produkcjach wykorzystujących szeroką paletę barw. Chociaż warto zaznaczyć, że ten model jest w stanie pokryć ją w nienajgorszym 93% stopniu w przypadku palety DCI-P3.

Sony Bravia 8 radzi sobie przyzwoicie pod względem jasności efektu HDR. Maksymalna jasność na poziomie 880 nitów jest zadowalająca i pozwala cieszyć się dobrze oddanymi efektami świetlnymi w większości scen. W testowanych fragmentach filmów Life of Pi oraz Sicario 2 telewizor prezentuje się naprawdę dobrze, oferując żywe i szczegółowe obrazy, które w pełni oddają atmosferę tych produkcji.

Większe wyzwanie stanowi jednak scena z filmu The Meg, w której ekran jest w całości bardzo jasny. W takich sytuacjach widać ograniczenia technologii OLED, ponieważ telewizor traci na jasności, a wartość wynosi około 450 nitów. Taki spadek jest mniej satysfakcjonujący, zwłaszcza gdy cała scena wymaga intensywnego oświetlenia. Mimo tych ograniczeń Sony Bravia 8 nadal pozostaje konkurencyjnym modelem, oferując doskonałe pokrycie palety barw DCI-P3 oraz pokrycie standardu BT.2020 na poziomie 74%. Dzięki temu kolory są bogate, a szczegóły precyzyjne, co znacząco wpływa na jakość odbioru treści HDR i czyni oglądanie przyjemnym doświadczeniem.

Najlepszym trybem fabrycznym wykorzystywanym podczas naszych testów był "Filmmaker". W tym miejscu przyjrzymy się zarówno materiałom SDR, jak i HDR. Różniącym je elementem jest przede wszystkim krzywa EOTF w materiałach o szerokiej palecie barw i gamma w tych nagranych "po staremu". Zaczynając od filmów i seriali SDR i najbardziej podstawowej rzeczy, jaką możemy zaobserwować, czyli balansu bieli, widzimy sporą dominantę koloru czerwonego. Doprowadzało to do powstania żółtej tinty na całym obrazie, przez co mogliśmy dostrzec nienaturalnie wyglądające twarze czy zażółconą biel. Ten mankament dobrze widać również na palecie "ColourChecker", gdzie wszystkie kolory powędrowały ku swoim cieplejszym odpowiednikom. Spoglądając na jeszcze bardziej istotny wykres, czyli gammy odpowiadającej za kontrastowość obrazu, widzimy spore błędy zaczynające się od samego początku. Od lewej wartość przez nas zmierzona, oznaczona połączonym wielokropkiem, wyraźnie wyskoczyła w górę, powodując całkowite zlanie się detali w najciemniejszych scenach. Ten stan rzeczy utrzymał się do 10% jasności ekranu, po czym zanurkował pod referencyjną pomarańczową linię, doprowadzając do pogorszenia się kontrastu, którego, jak wiemy, Philips PML9009 i tak brakuje. W materiałach HDR mankamenty balansu bieli były bardzo zbliżone do tych w treściach SDR. Rozbieżność pojawia się w momencie sprawdzania krzywej EOTF, która odpowiada za tempo wzrostu jasności i mocno ją ograniczała, przez co obraz był nienaturalnie ściemniony. Jeśli chodzi o same barwy, to tutaj pojawiło się więcej powodów do zmartwień, gdyż za niska luminancja telewizora spowodowała ogromną rozbieżność pomiędzy stanem faktycznym a prawidłowym, co jest doskonale widoczne na wykresie błędów, często wykraczających poza skalę.

Najlepszym trybem fabrycznym dostępnym na telewizorze Sony Bravia 8 jest IMAX Enhanced, który zapewnia najbardziej kinowe wrażenia, choć nie jest on ustawiony idealnie. Telewizor stara się jak najwierniej odwzorować kinowe ustawienia, jednak pewne niedociągnięcia są zauważalne. Zaczynając od balansu bieli, zarówno dla materiałów SDR, jak i 4K, można dostrzec wyraźną dominację koloru niebieskiego. Powoduje to, że obraz wydaje się zbyt zimny, odbierając mu naturalność. Testy z użyciem Colour Checker pokazują, że kolory przesuwają się w stronę chłodniejszych odcieni, co może wpływać na mniejszą precyzję odwzorowania barw i sprawia, że obraz jest mniej realistyczny.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności i kontrast. gamma wykazuje duży spadek na końcu wykresu. Oznacza to, że ciemne detale mogą być zbyt przyciemnione a jasne elemty zbyt rozjaśnione, przez co tracą subtelność i stają się mniej widoczne. Jak widać na niebie - na zdjęciu porównawczym. Z kolei krzywa EOTF jest mocno powyżej wartości referencyjnej powodując, że jasne elementy obrazu są zbyt intensywne. W rezultacie, użytkownicy mogą odczuwać nienaturalność obrazu, a jasne partie mogą stracić szczegóły, negatywnie wpływając na ogólną jakość odbioru.

Philips PML9009, podobnie jak większość czołowych producentów, od lat udostępnia zaawansowane narzędzia pozwalające na proces kalibracji. Znajdziemy tu więc 2- i 20-punktową regulację skali szarości oraz zaawansowany system CMS (Color Management System). Różnice wynikające z kalibracji są ewidentne i nawet osoba nieprzykładająca uwagi do jakości obrazu (chociaż pewnie wielu takich tu nie ma) zauważy różnicę na plus. Zarówno materiały SDR, jak i HDR przeszły niemałą metamorfozę. Te pierwsze, jak i drugie, pozbyły się przede wszystkim brzydkiej żółtej tinty wynikającej z dominanty czerwonej barwy w balansie bieli. Jeśli chodzi o materiały SDR i gammę, to co prawda nie jest ona wymodelowana "od linijki" i w dalszym ciągu gubi ciemne detale, aczkolwiek cała dalsza jej część jest na bardziej niż przyzwoitym poziomie, a pomniejsze błędy nie będą widoczne. Same kolory wyglądają o niebo lepiej, a dzięki niskim błędom deltaE są one prawie referencyjne. Z kolei materiały HDR, przez niską luminancję jednostki, nie zostały tak spasowane, jakbyśmy tego chcieli. Co prawda balans bieli został w dużym stopniu znormalizowany, aczkolwiek gdzieniegdzie da się zauważyć delikatną niebieską tintę. Na szczęście krzywa EOTF okazała się dużo bardziej przystępna i pozwoliła na praktycznie idealną geometrię. Niestety, ze względu na zbyt niską jasność ekranu, błędy barw są dalej całkiem wysokie.

Proces kalibracji telewizora Sony Bravia 8 przyniósł znaczące poprawy w jakości obrazu. Balans bieli został wyraźnie poprawiony, zarówno dla treści SDR, jak i 4K HDR, z minimalnymi błędami w środkowej części wykresu. Gamma okazała się jednym z największych beneficjentów kalibracji – pozbawiono ją całkowicie wcześniejszych spadków, co znacząco wpłynęło na stabilność jasności i lepsze odwzorowanie szczegółów w ciemnych partiach obrazu. Krzywa EOTF została również wyrównana, dzięki czemu jasne elementy obrazu stały się bardziej naturalne, a cała dynamika tonalna jest teraz bardziej wyważona.

Największą uwagę należy jednak zwrócić na odwzorowanie kolorystyczne, gdzie mimo kalibracji wciąż występują pewne problemy. Sony w tym modelu zrezygnowało z zastosowania systemu CMS, który pozwala bardzo precyzyjnie sterować kolorami. W związku z tym test Colour Checker dla materiałów 4K nadal pokazuje istotne błędy w próbkach kolorystycznych. Mimo tych trudności, zalecamy przeprowadzenie kalibracji, ponieważ efekty są zauważalne i w znaczący sposób podnoszą jakość obrazu, szczególnie w zakresie jasności i kontrastu.

Sądząc po tym, jak PML9009 Philips poradził sobie z przejściami tonalnymi, test skalowania obrazu powinien wypaść równie dobrze. Tym razem sprawdzamy algorytmy telewizora odpowiedzialne za podnoszenie jakości obrazów, które zostały nagrane w słabszej jakości. Takie znajdziemy chociażby w różnego rodzaju programach telewizyjnych czy starszych filmach. W tej kwestii Philips PML9009 radzi sobie dość przeciętnie i całkiem mocno rozmydla obraz. Widać to szczególnie na drobnych gałęziach czy włosach modelki.

Przyjrzymy się jeszcze raz kwestii przejść tonalnych, które wypadły rewelacyjnie. W samej jednostce znajdziemy kilka poziomów wygładzania. Nawet to najniższe potrafi skutecznie zniwelować każde niepłynne przejście tonalne i sprawdzi się w zdecydowanej większości materiałów. Co ważniejsze, żadne z ustawień tej funkcji nie powoduje zmiękczenia efektu ziarna filmowego, co jest niezwykle istotne w kontekście zgodności z wizją reżyserską. Zwracamy jednak uwagę, że czasem może okazać się iż drobne detale będą rozmyte.

Płynność przejść tonalnych w materiałach niskiej jakości w Bravia 8 wypada słabo. Niestety zabrakło funkcji łagodnej gradacji (była dostępna w poprzednich modelach), co jest dużym minusem. Funkcja cyfrowej redukcji zakłóceń potrafi nieźle poprawić przejścia tonalne, jednak ma też tendencję do usuwania niektórych detali, takich jak chmury w scenach z filmu Marsjanin a to nie wszystkim przypadnie do gustu. Jeżeli chodzi o obróbkę cyfrową, telewizor Sony XR80 radzi sobie całkiem dobrze. Modelka w scenach testowych została pokazana bez wyraźnych błędów, a gałęzie w tle nie są nadmiernie poszarpane. To pokazuje, że Bravia 8 jest w stanie dobrze przetwarzać złożone detale obrazu o niskiej rozdzielczości.

Philips PML9009 został wyposażony w matrycę o natywnym odświeżaniu na poziomie 120 Hz. Jest to niezbędne minimum do oglądania wszelkiej maści sportu i zalecane do komfortowego grania w ulubione tytuły na konsolach czy PC. Producent, dla osób, które nie lubią charakterystycznego szarpania materiałów nagranych w 24 kl/s lub wymagających dużej płynności ruchu, np. podczas oglądania meczów piłki nożnej, przygotował skuteczny system poprawy ostrości obrazów ruchomych. W dedykowanej zakładce znajdziemy suwak "Płynność" odpowiadający za eliminowanie szarpania oraz "Redukcję rozmycia", który pomoże w zwiększeniu ostrości dynamicznych elementów. Funkcja działa bardzo dobrze i granularnie, tzn. każde z ustawień ma realny wpływ na postrzeganie ruchu. Dzięki takiemu zestawowi każdy użytkownik znajdzie swój złoty środek. Na zdjęciu prezentujemy nasz wybór, czyli lekkie upłynnienie bez efektu opery mydlanej.

Kwestią bezpośrednio związaną z ruchem jest czas reakcji pikseli samej matrycy. Najlepsze pod tym względem są oczywiście panele OLED, drugie jednostki oparte o ekrany IPS oraz ADS, a na samym końcu VA. Pomimo ogólnej dobrej jakości systemów odpowiedzialnych za upłynnienie obrazu, zastosowanie matrycy VA niesie ze sobą konsekwencje w postaci czarnej poświaty za szybkim obiektem. Co prawda w testowanym telewizorze raczej nie będzie zdarzało się to nagminnie, aczkolwiek gdzieniegdzie będzie widoczne.

Sony Bravia 8 oferuje maksymalną częstotliwość odświeżania wynoszącą 120 Hz, co stanowi podstawę do płynnego oglądania dynamicznych materiałów, takich jak sport i gry. Dzięki temu ruchy są ostre i płynne. Dla bardziej wymagających użytkowników telewizor Sony XR80 został wyposażony w zaawansowany system upłynniania ruchu, który dzieli się na trzy segmenty: Gładkość (Film), Gładkość (Kamera) oraz Czystość. Pierwsze dwa odpowiadają za regulację stopnia rozmycia i upłynnienia obrazu. Trzecia opcja, dotycząca czystości, zostanie szerzej opisana poniżej. Każdy z parametrów można dostosować do własnych preferencji, co pozwala znaleźć optymalne ustawienie, dostosowane do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Philips PML9009, wyposażony w złącza HDMI 2.1 z pełną ich przepustowością, wspiera wszystkie funkcje dedykowane graczom. Te najbardziej podstawowe, jak VRR i ALLM, są oczywistością, ale G-Sync, FreeSync czy gra w HDR Dolby Vision z niskim input lagiem już nie. Te funkcje aktywują się bez najmniejszego problemu i w drodze przeprowadzonych testów nie stwarzały jakichkolwiek przeszkód. Takie przygotowanie telewizora z pewnością stanowi jego silną stronę i można powiedzieć, że jest to jednostka dedykowana graczom. Dla bardziej zaawansowanych użytkowników wspominamy również, że PML9009 został wyposażony w tryb HGIG, co odczują szczególnie gracze, gdyż gier wspierających Dolby Vision nadal jest stosunkowo mało. Tryb ten pozwala przede wszystkim na dostosowanie efektów HDR do możliwości telewizora na specjalnej planszy, w celu niedoprowadzenia do ściemnienia oraz przepalenia obrazu.

W telewizorze dodatkowo zaimplementowano specjalne menu - GameBar. Pozwala ono na edycję ustawień jednostki w "locie", czyli bez potrzeby wychodzenia z gry. Znajdziemy w nim również funkcje takie jak włączenie celownika czy korekcję czerni dla lepszej widoczności przeciwników w cieniach.

W krótkim podsumowaniu tego akapitu, Philips PML9009 jest jednostką, która z pewnością przyciągnie uwagę graczy. Dzięki jej wszechstronności pozwoli ona na granie w każdy tytuł w najwyższej jakości bez kompromisów. Tym bardziej że funkcje takie jak VRR, ALLM, G-Sync, FreeSync czy rozgrywka w HDR Dolby Vision pozwolą na jeszcze większe wczucie się w ulubiony tytuł.

Sony Bravia 8 znacząco poprawiła swoje możliwości w zakresie współpracy z konsolami w porównaniu do wcześniejszych modeli. Telewizor wspiera zmienną częstotliwość odświeżania (VRR), co eliminuje rozrywanie obrazu, oraz obsługuje synchronizację z kartami graficznymi, zapewniając płynność obrazu. Tryb automatycznego niskiego opóźnienia (ALLM) obniża input lag, co jest kluczowe w dynamicznych grach. Dolby Vision z niskim opóźnieniem dodatkowo zapewnia imponujące efekty HDR, które świetnie wyglądają podczas rozgrywki.

Telewizor Sony XR80 posiada również funkcję Game Bar, która pozwala na szybki dostęp do ustawień i monitorowania parametrów podczas gry. Ciekawą opcją jest możliwość włączenia wirtualnego celownika na ekranie, co może stanowić niewielką przewagę w grach strzelankowych.

Minusem jest brak obsługi rozdzielczości 1440p@120hz, która mogłaby ułatwić grę użytkownikom komputerów z mniej wydajnymi kartami graficznymi. Dodatkowo telewizor Sony XR80 posiada jedynie dwa porty HDMI 2.1, z których jeden zwykle wykorzystywany jest do podłączenia systemu audio przez eARC, ograniczając liczbę wolnych złączy do podłączenia konsol nowej generacji.