Philips PUS8079 vs Samsung DU8002

Maksymalna jasność w treściach o szerokim zakresie tonalnym na poziomie 202 nitów jest niezwykle niska i w praktyce nie pozwala na oglądanie filmów i seriali na platformach streamingowych w najwyższej jakości. Warto wspomnieć, że w tym przypadku nie pomoże również wykorzystanie formatu HDR wyposażonego w dynamiczne metadane. Dlaczego nie pomoże? Ponieważ jedynym takim formatem zaimplementowanym w telewizorze jest HDR10+, który jest niezwykle mało popularny, a filmów nagranych w tym formacie jest jak na lekarstwo. Warto również wspomnieć, że PUS8079 wykorzystuje podświetlenie WLED, co niestety nie jest najlepszym rozwiązaniem, wskutek czego pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3 wynosi jedynie 80%. Efektem tego stanu rzeczy są znacznie mniej intensywne barwy w treściach HDR.

Efekt HDR w telewizorze DU8002 pozostawia wiele do życzenia. Jasność na poziomie 300 nitów nie jest w stanie zapewnić prawdziwego wrażenia wysokiego zakresu dynamicznego, co sprawia, że oglądane treści przypominają bardziej standardowy SDR niż imponujące HDR. Sceny, które powinny olśniewać blaskiem i szczegółami, wydają się przytłumione i pozbawione głębi. Mimo to, telewizor zasługuje na pochwałę za wysokie pokrycie palety barw DCI-P3 na poziomie 92%. Dzięki temu kolory są żywe i nasycone, co może zadowolić widzów preferujących bogate odcienie, nawet jeśli efekt HDR nie spełnia w pełni oczekiwań.

Najlepszym trybem fabrycznym w kontekście reprodukcji kolorów i wierności reżyserskiej był "Film". Co prawda był to najlepszy z predefiniowanych trybów, aczkolwiek posiadający znaczące rozbieżności między tym, co chciał przekazać autor filmu, a tym, co pokazywał testowany telewizor. Zarówno w materiałach SDR, jak i HDR (choć w tych mniej ekstremalnie), balans bieli, czyli najbardziej podstawowy element odpowiadający za czystość obrazu, okazał się być niejako powtórką z trybu żywego, z niebieskim zafarbem znanym z wystawek na półkach sklepowych. Przechodząc już bezpośrednio do materiałów SDR i tego, co odpowiada za kontrast, czyli gammy, widzimy, jak zostaje ona mocno obniżona. Prowadzi to do ucięcia już i tak niewielkich zasobów kontrastu oraz rozjaśnienia całego obrazu. W krzywej EOTF, odpowiedzialnej za wzrost tempa jasności w materiałach HDR, widzimy natomiast mocny spadek poniżej linii referencyjnej, co przy tak ograniczonej mocy świetlnej telewizora miało znaczący wpływ na odbiór tych treści, które były jeszcze bardziej ściemnione. Oceny jakości samych kolorów nie będziemy rozdzielać, gdyż zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku osiągały one astronomiczne wartości deltaE, będąc po prostu zupełnie innymi, niż powinny.

DU8002 oferuje tryb Filmmaker, który w założeniu powinien zapewniać autentyczne odwzorowanie obrazu zgodne z zamysłem twórców. Niestety, mimo obiecującej nazwy, efekty są dalekie od ideału. Balans bieli w tym trybie wykazuje znaczne spadki koloru niebieskiego, co prowadzi do wyraźnego zażółcenia obrazu widac to np. na naszym zdjęciu porównawczym. Testy Colour Checker potwierdzają te błędy. Jeżeli chodzi o jasność to charakterystyka gamma jest zbyt niska względem referencyjnej linii 2,4, a to skutkuje nadmiernym rozjaśnieniem ekranu. Podobny problem występuje w przypadku treści 4K – EOTF odpowiadająca za jasność materialach 4K, pokazuje spore wzrosty powyżej linii referencyjnej, co prowadzi do nadmiernie rozjaśnionych małych elementów świetlnych. W efekcie tryb Filmmaker w DU8002 nie spełnia oczekiwań i zamiast oferować wysoką jakość, prezentuje obraz pełen nieścisłości tonalnych i kolorystycznych.

Na szczęście Philips we wszystkich swoich telewizorach implementuje narzędzia do zaawansowanej korekcji obrazu. Materiały SDR zyskały tutaj najwięcej, a olbrzymie błędy deltaE zostały mocno skorygowane, zarówno balans bieli, jak i gamma uległy znacznemu przemodelowaniu. Choć nie można mówić tu o obrazie referencyjnym, jest zdecydowanie lepiej, i film czy serial można oglądać bez powodowania bólu głowy, a przede wszystkim oczu. Naturalnie materiały HDR, z uwagi na bardzo niską luminancję telewizora, nie były możliwe do skorygowania w stopniu tak wysokim jak te o standardowej palecie barw, to jednak udało się z grubsza naprostować krzywą EOTF oraz balans bieli. Niestety to było wszystko, co udało nam się z naszej sztuki wycisnąć, aczkolwiek trzeba zaznaczyć, że każda sztuka jest inna i posiada zupełnie inne błędy, mniejsze bądź większe.

Samsung to jedna z tych firm, które oferują rozbudowane narzędzia do poprawy jakości obrazu w swoich telewizorach, w tym 20-punktową korektę balansu bieli. Nawet w przypadku budżetowego modelu DU8002, po odpowiednich korektach można uzyskać zaskakująco dobre efekty. Balans bieli, zwłaszcza dla treści HD, wypada naprawdę dobrze – testy na palecie Colour Checker potwierdzają dokładność na poziomie 2–1,5, co świadczy o sporych możliwościach tego telewizora w odwzorowaniu kolorów. W treściach 4K, choć nie jest tak idealnie jak w materiałach o niższej jakości, ogólny obraz prezentuje się znacznie lepiej.

Jasność gamma została również mocno skorygowana, dzięki czemu obraz nie jest nadmiernie rozjaśniony i wygląda bardziej naturalnie. Co z krzywą EOTF? Na pierwszy rzut oka wydaje się w porządku, ale przy dokładniejszym spojrzeniu, zwłaszcza w testach filmowych, widać, że telewizor ze względu na matrycę o niskim kontraście ma trudności. A EOTF spada poniżej linii referencyjnej. Mimo to, DU8002 to przykład budżetowego modelu, w którym warto zainwestować w kalibrację. Choć wad konstrukcyjnych, takich jak typ podświetlenia, nie da się całkowicie wyeliminować, poprawność kolorystyczna jest zaskakująco dobra, zwłaszcza w kontekście jego ceny.

Wrócimy raz jeszcze do kwestii wygłaszania przejść tonalnych ale w kontekście ogólnej poprawy jakości obrazu. I jak możemy zaobserwować na zdjęciu po lewej stronie funkcja poprawy gradacji działa znakomicie. Ponadto oferuje ona kilka ustawień i każda z nich nawet najniższa daje zbawienne działanie, oraz co im plus nie zmiękcza efektu ziarna filmowego. Raz jeszcze powtórzymy, że ta funkcja jest największą zaletą testowanego telewizora.

Jako drugiemu przyjrzymy się skalowaniu obrazu. I tutaj testowany telewizor poradził sobie gorzej. Możemy zauważyć przede wszystkim mocno postrzępione drobne detale oraz charakterystyczną białą poświatę wokół postaci. Nie można też zapomnieć o sporym sztucznym wyostrzeniu obrazu.

Wygładzanie przejść tonalnych w telewizorze DU8002 pozostawiają mieszane odczucia. Choć w menu znajdziemy opcję wygładzania przejść tonalnych, w praktyce nie przynosi ona żadnych efektów, a wręcz może generować niechciane efekty uboczne.

Mimo to, telewizor świetnie radzi sobie z upscalingiem, czyli cyfrową obróbką obrazu. Testowa plansza z modelką wyglądała naprawdę dobrze – obraz nie jest nadmiernie poszarpany, a całość prezentuje się przyzwoicie i przyjemnie dla oka. To zdecydowanie dobra wiadomość dla tych, którzy planują oglądać tradycyjną telewizję na tym modelu.

Ten akapit, w odróżnieniu od pozostałych, będzie niezwykle krótki. Powodem tego stanu rzeczy jest brak implementacji nawet podstawowej funkcji poprawy płynności ruchu, co było do przewidzenia, zważywszy na cenę urządzenia. Zwracamy również uwagę, że mamy tu do czynienia z matrycą VA, której ostrość sama w sobie nie będzie najlepsza pod słońcem. Ten rodzaj panelu jest kojarzony głównie z wysokim kontrastem, który idzie w parze z dość wolnym czasem reakcji, co możemy jasno wyczytać z wyników analizy matrycy. Jak widzicie, po zdjęciach uchwyconych w szybkim ruchu obraz jest rozmyty typowo dla tego rodzaju panelu. Choć nie będzie to idealna opcja, to do oglądania sportu warunkowo można go użyć, natomiast trzeba mieć na uwadze nie największą ostrość w ruchu. Warto wspomnieć, że filmy będą charakteryzowały się skokowością, gdyż telewizor nie posiada żadnego, nawet najprostszego upłynniacza.

DU8002 z matrycą 60 Hz to telewizor, który lepiej sprawdzi się przy oglądaniu filmów niż intensywnym graniu. Funkcja redukcja drgań pełni rolę upłynniacza, wygładzając ruch i nadając scenom bardziej płynny wygląd, co jest przydatne przy filmowych seansach. W kontekście gier, model ten raczej sprawdzi się jedynie w okazjonalnej rozrywce.

Philips PUS8079 oferuje jedynie te najbardziej podstawowe wsparcie dla gier w postaci ALLM, VRR oraz Game Bar-a. Najważniejszą informacją jest to, że dzięki implementacji funkcji odpowiedzialnej za dynamiczną zmianę częstotliwości obraz jest faktycznie dość płynny jak na tę półkę cenową i nie „rwie” obrazu.

Minimalnie większym ukłonem w stronę graczy jest pojawienie się paska Game Bar, pozwalającego na edycję ustawień w „locie”. Dzięki temu nie będziemy musieli wychodzić z gry w celu wprowadzenia jakichkolwiek zmian w obrazie. Co ważne, nie został on okrojony z opcji znanych z wyższych modeli. Znajdziemy więc takie rzeczy jak funkcja wzmocnienia cieni dla lepszej widoczności w cieniach oraz filtr kolorów dla graczy z niepełnosprawnością wzroku.

DU8002 to telewizor, który sprawdzi się głównie w roli sprzętu dla niedzielnych graczy. Matryca 60 Hz nie zapewni najwyższej płynności ruchu, więc w dynamicznych grach może brakować tej dodatkowej gładkości obrazu. Na plus można zaliczyć obecność funkcji ALLM i HGiG, które automatycznie dostosowują ustawienia obrazu do gier HDR, co poprawia wrażenia z rozgrywki. Niestety, telewizor wyposażono tylko w złącza HDMI 2.0, więc na bardziej zaawansowane funkcje, takie jak VRR czy wsparcie dla 4K przy 120 Hz, musimy zapomnieć. Przy wyborze tego sprzetu, będziemy musieli obejść się smakiem, jeśli oczekujemy pełnego zestawu funkcji gamingowych.