TCL P755 vs Hisense A7NQ

TCL P755 zapewnia przeciętną jakość efektu HDR. Maksymalna jasność telewizora wynosi nieco poniżej 300 nitów. Taka jasność ogranicza intensywność jasnych partii obrazu w treściach HDR. W praktyce oznacza to, że jasne elementy mogą nie być wystarczająco wyraziste, co wpływa na ogólne wrażenie kontrastu. Jednakże, telewizor oferuje szerokie pokrycie palety DCI P3, osiągającą około 93%. Dzięki temu kolory są żywe i nasycone, znacząco poprawiając jakość odwzorowania barw w treściach HDR. Mimo ograniczonej jasności, szeroka gama kolorów pozwala na uzyskanie bardziej bogatych i realistycznych odcieni.

Sprawdziliśmy, jak Hisense A7NQ radzi sobie z HDR, i nie ma tu żadnych niespodzianek. Wykres luminancji pokazał maksymalną jasność na poziomie 370 nitów. Wynik? Dokładnie taki, jakiego można było się spodziewać – przeciętny. Przy jasności około 350 nitów HDR nie wyróżnia się specjalnie w porównaniu do SDR. Owszem, widać subtelną różnicę w bardziej rozświetlonych scenach, ale nie jest to efekt, który wbija w fotel. Jeśli chodzi o pokrycie szerokiej palety barw, wynik wyniósł 92% dla DCI-P3 i 70,2% dla BT.2020. To przyzwoite wartości, jak na telewizor w tej klasie, który korzysta z powłoki PFS – tej samej, która bywa promowana jako QLED. Kolory wyglądają nieźle, ale nie spodziewajmy się czegoś, co rywalizuje z najlepszymi ekranami na rynku. HDR w Hisense A7NQ to raczej dodatek niż "game changer". Dla osób szukających solidnego obrazu w umiarkowanym budżecie – jak najbardziej akceptowalny. Jeśli jednak oczekujemy pełnych możliwości HDR, warto spojrzeć na modele z wyższej półki cenowej.

Odwzorowanie barw w P755 w trybie „Filmowym”, mimo że jest najlepszym fabrycznym ustawieniem, pozostawia wiele do życzenia. Największym problemem jest balans bieli, gdzie na wykresie wyraźnie widać wybicie w kolorze czerwonym oraz spadek w kolorze zielonym. To prowadzi do przesunięcia barw w stronę czerwieni, co powoduje, że kolory na ekranie są mniej naturalne i mogą wyglądać nieprawidłowo, zwłaszcza w scenach z białym lub neutralnym tłem. Potwierdza to test „Colour Checker”, który ujawnia, że kolory są przesunięte właśnie w kierunku czerwieni co wpływa na realistyczność obrazu i zmniejsza wrażenie głębi kolorów. W zakresie kontrastu, analiza wykresu gamma pokazuje spore wahania, szczególnie w ciemnych partiach obrazu, gdzie wartości spadają poniżej optymalnego poziomu 2,4. Skutkuje to tym, że ciemniejsze obszary mogą być wyświetlane jaśniej niż powinny, Dodatkowo, krzywa EOTF, odpowiedzialna za odwzorowanie jasności, znajduje się nieco powyżej krzywej referencyjnej. Na wykresie widoczne jest lekkie podbicie jasności do około 50%, po którym następuje tylko niewielki spadek. To prowadzi do nadmiernego podbijania jasności w średnich partiach obrazu oraz może skutkować utratą szczegółów i zniekształceniem obrazu w jaśniejszych scenach.

Przy testowaniu Hisense A7NQ w trybie Filmmaker liczyliśmy na zgodność z założeniami producenta, ale niestety rzeczywistość wygląda inaczej. Głównym problemem, jak w większości telewizorów, jest balans bieli. W przypadku A7NQ zauważyliśmy wyraźną dominację koloru niebieskiego, co miało wpływ zarówno na materiały w niższej jakości, jak i na treści 4K HDR. Wyniki testów Color Checker to potwierdzają, a zdjęcia porównawcze mówią same za siebie – postać pierwszoplanowej aktorki w trybie „fabrycznym” wygląda chłodno i blado. Wygląda jakby została pozbawiona życia.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności, to zarówno gamma, jak i krzywa EOTF pokazują, że obraz jest nadmiernie rozświetlony. W efekcie wszystko wydaje się płaskie, pozbawione głębi i kontrastu. Taki stan rzeczy zdecydowanie nie działa na korzyść A7NQ i sprawia, że odbiór obrazu w trybie fabrycznym pozostawia wiele do życzenia. Jeżeli oczekujemy naturalnego odwzorowania barw i odpowiedniej głębi obrazu, A7NQ w trybie Filmmaker raczej nas nie zachwyci. To telewizor, który wymaga sporej korekty, aby wydobyć z niego potencjał.

Po kalibracji odwzorowanie barw w telewizorze znacznie się poprawia jeżeli chodzi o treści SDR. Krzywe kolorów są teraz bliskie idealnej wartości, a gamma jest bardziej stabilna. Mimo że spadek na początku wykresu do wartości jest nadal obecny, ogólna precyzja odwzorowania barw jest znacznie lepsza. Test „Colour Checker” pokazuje, że większość próbek kolorów ma błędy poniżej poziomu 2, co wskazuje na poprawioną wierność kolorów. Nieliczne odchylenia są obecne, ale generalnie kolory są teraz bardziej realistyczne i zgodne z rzeczywistością.

Kalibracja przynosi poprawę również w treściach HDR. Balans bieli został poprawiony, przekłada się na bardziej naturalne odwzorowanie kolorów. Krzywa EOTF, mimo że teraz jest bliżej krzywej referencyjnej, nadal pokazuje lekkie podbicie jasności na początku wykresu. Prowadzi to do niewielkich zniekształceń w bardzo jasnych scenach, ale ogólna tonalność i szczegółowość zostały poprawione. Dynamiczne mapowanie tonów działa efektywniej, poprawiając jakość obrazu w jasnych partiach i zachowując więcej detali.

Mimo że obraz urządzenia nie osiąga pełnej perfekcji, kalibracja przynosi znaczącą poprawę. Po dostosowaniu ustawień telewizor prezentuje się o wiele lepiej, oferując bardziej realistyczne i dokładne odwzorowanie barw w treściach SDR i HDR. Choć wciąż można dostrzec pewne niedociągnięcia, kalibracja skutecznie eliminuje wiele wcześniejszych problemów, zapewniając lepszą jakość obrazu i bardziej naturalne kolory.

Hisense A7NQ oferuje kilka narzędzi, które pozwalają poprawić jakość obrazu, więc postanowiliśmy wziąć sprawy w swoje ręce i trochę "pogrzebać" w ustawieniach. Dzięki profesjonalnym narzędziom i pomiarom udało nam się skorygować balans bieli, eliminując nadmierną dominację koloru niebieskiego zarówno w materiałach HD, jak i 4K. To spory krok naprzód, bo w teście Color Checker błędy w odwzorowaniu barw w treściach niższej jakości spadły do dużo bardziej akceptowalnego poziomu. Niestety, materiałom 4K nadal daleko do ideału – przekłamania kolorystyczne są tu spore i wynikają z braku możliwości telewizora.

Jeśli chodzi o gammę, udało się ustawić ją na prawidłowym poziomie, co znacząco ograniczyło nadmierne rozjaśnienie obrazu. Jednak problem z charakterystyką jasności w treściach 4K pozostał nierozwiązany – krzywa EOTF wciąż pokazuje nadmierne rozświetlenie całego ekranu. Możliwe, że poprawna implementacja dynamicznego mapowania tonów mogłaby tutaj coś zdziałać, ale jak wspomnieliśmy wcześniej, ta funkcja w Hisense A7NQ działa raczej słabo, zamiast pomagać. Mimo wszystko kalibracja znacząco poprawiła ogólny odbiór obrazu. Wizja reżysera jest teraz znacznie lepiej oddana niż w ustawieniach fabrycznych, co z pewnością docenią bardziej wymagający widzowie.

Funkcja „Stopniowe wygładzanie” działa całkiem dobrze, skutecznie eliminując widoczne granice między różnymi odcieniami tego samego koloru. Dzięki niej, przejścia tonalne są płynniejsze. Niestety, funkcja ta nie jest dostępna w trybie HDR, co może wpływać na jakość gradacji tonalnych w materiałach o wyższej dynamice.

W przypadku skalowania obrazu telewizor nie radzi sobie najlepiej. Widać wyraźne przycięcia krawędzi, jest to szczególnie zauważalne na postaci modelki oraz gałęziach drzew. Rozmycie detali w tych obszarach wpływa na ogólną ostrość obrazu. Może być to zauważalne podczas oglądania treści w niższej rozdzielczości. Na dodatek obraz w jakości SD jest pokazywany z lekkim przycięciem u góry jak i na dole.

Hisense A7NQ potrafi zachwycić płynnością przejść tonalnych w materiałach 4K, ale niestety nie znajdziemy tu żadnej funkcji, która poprawiałaby ten aspekt w starszych materiałach o niższej jakości. W takich przypadkach łączenia kolorystyczne stają się bardziej widoczne, co może nieco psuć odbiór obrazu, szczególnie w scenach z dużą ilością gradientów.

Jeśli chodzi o upscaling, telewizor radzi sobie zaskakująco dobrze. Obraz jest wyraźnie poprawiony, choć nie obywa się bez pewnych kompromisów. Można dostrzec, że telewizor dodaje nieco sztucznej ostrości, a elementy w tle, takie jak gałęzie, delikatnie "ząbkują". Są to jednak detale, które rzucą się w oczy głównie osobom zwracającym uwagę na takie niuanse.

Telewizor oferuje przyzwoite, choć nie perfekcyjne, rezultaty w zakresie płynności ruchu. W przypadku filmów telewizor dysponuje funkcją „Redukcja migotania”, która umożliwia regulację płynności ruchu w skali od 1 do 10. Dzięki tej opcji, możemy dostosować wygląd obrazu do preferencji kinowego lub bardziej teatralnego (z mniejszą lub większą prędkością).

Hisense A7NQ został wyposażony w matrycę 60 Hz, co oznacza, że dynamiczne sceny – na przykład w sporcie czy grach – wypadają tutaj raczej przeciętnie. To standard w tej klasie sprzętu, ale trzeba przyznać, że oglądanie bardziej intensywnych, szybkoprzemieszczających się treści może pozostawiać sporo do życzenia. Jeśli jednak chodzi o filmy, telewizor oferuje funkcję poprawy płynności ruchu, która działa w 10-stopniowej skali. Opcja „redukcja szarpania” pozwala dostosować płynność obrazu do własnych preferencji. Przy najniższym ustawieniu otrzymujemy naturalny klatkarz filmowy, co spodoba się purystom kina. Z kolei maksymalne ustawienie daje bardzo płynny, teatralny obraz, który może przypaść do gustu tym, którzy wolą bardziej "wygładzony" ruch.

Urządzenie oferuje szereg funkcji przydatnych dla graczy, takich jak ALLM (Auto Low Latency Mode), VRR (Variable Refresh Rate), Dolby Vision dla graczy oraz Game Bar. ALLM automatycznie przełącza telewizor w tryb o niskim opóźnieniu, znacząco poprawia reakcję na komendy z kontrolera i minimalizuje opóźnienia wejścia. VRR synchronizuje odświeżanie ekranu z liczbą klatek generowanych przez konsolę, eliminuje efekt rozrywania obrazu i zapewnia płynniejszą rozgrywkę. Dolby Vision dla graczy poprawia jakość obrazu, oferując lepsze odwzorowanie kolorów i kontrastu w grach wspierających ten format. Funkcja Game Bar pozwala na szybki dostęp do ustawień gry oraz monitorowanie kluczowych parametrów, takich jak czas reakcji.

Jednakże, telewizor ma pewne ograniczenia. Matryca 60 Hz uniemożliwia wyświetlanie sygnałów o wyższej częstotliwości odświeżania w różnych rozdzielczościach, może wpływać na płynność obrazu w dynamicznych grach. Ponadto, brak wsparcia dla technologii G-Sync dla PC może wpłynąć na jakość rozgrywki na komputerze. Warto również zauważyć, że tryb HGiG, który ma na celu poprawę jakości obrazu w grach HDR, nie działa poprawnie w tym modelu. Negatywnie oddziałując na wrażenia wizualne w grach obsługujących HDR.

Hisense A7NQ to sprzęt, który może pozytywnie zaskoczyć graczy, chociaż nie jest pozbawiony wad. Fakt, że mamy tu matrycę 60 Hz, od razu sugeruje, że telewizor nie jest stworzony do najbardziej wymagających scenariuszy gamingowych. Smużenie, które wcześniej opisywaliśmy, również może być przeszkodą, zwłaszcza w dynamicznych grach.

Jednak jest kilka rzeczy, które warto pochwalić. Telewizor obsługuje ALLM (automatyczny tryb gry) i VRR (zmienną częstotliwość odświeżania), co w tej półce cenowej nie zawsze jest standardem. Największym zaskoczeniem jest jednak to, że A7NQ potrafi wyświetlić obraz w 120 Hz – co prawda tylko w rozdzielczości Full HD, ale mimo to to spory ukłon w stronę graczy. Daje to możliwość wyboru między płynnością a rozdzielczością, co nie jest oczywiste w telewizorach w tej cenie.

Fajnym dodatkiem jest Game Bar, który jest przejrzysty i praktyczny – wszystkie najważniejsze funkcje mamy pod ręką, bez grzebania w ustawieniach. Brakuje jednak wsparcia dla HGiG, co może być zawodem dla graczy szukających idealnego HDR w grach.