Hisense 100U7KQ

Najlepszym trybem fabrycznym przez nas zmierzonym był „Filmmaker”. Pomimo tego, jego charakterystyka pozostawiała szerokie pole do komentarza. Spójrzmy więc na wykres gammy, który odpowiedzialny jest za głębię i kontrastowość obrazu. Zwrócimy wpierw uwagę na pomarańczową linię biegnącą przez środek wykresu, zaczynającą się na punkcie 2.4. Jest to wartość referencyjna standardu REC.709. Teraz spójrzmy na wartość zmierzoną, która jest oznaczona białym, połączonym wielopunktem. Tak wyraźny spadek gammy do wartości 2.0 oznaczał znaczny spadek kontrastu, przez co obraz pozbawiony był odpowiedniej głębi i można było zauważyć tzw. efekt „mleka”. Następną rzeczą, którą poddaliśmy testom, był balans bieli. Choć niepozorny, źle wymodelowany potrafi zmienić całą charakterystykę obrazu. Jak na początku wykresu szło całkiem dobrze, tak im dalej w las, tym wykres zaczął być dominowany przez dwa kolory: czerwony oraz niebieski. Przez aktualny stan rzeczy wszystkie materiały, które służyły nam do testów, posiadały nieprzyjemną tintę w tych kolorach. Jednak dzięki bogatym narzędziom do kalibracji, takim jak zaawansowany system zarządzania kolorami (CMS) oraz 2- i 20-punktową regulację skali szarości, byliśmy w stanie znacząco poprawić sprawność wyświetlacza w materiałach SDR, co potwierdzają niskie błędy deltaE i bardzo dobrze wymodelowana gamma oraz balans bieli.

W trybie SDR, po kalibracji, telewizor Hisense 100U7KQ prezentuje się doskonale. Nie można mu nic zarzucić w kwestii odwzorowania kolorów - zarówno pastelowe, jak i mocno nasycone barwy wyświetlane są zgodnie ze standardem Rec. 709. To gwarantuje, że obraz wygląda naturalnie i zgodnie z zamysłem reżysera. Dzięki temu widzowie mogą cieszyć się autentycznym doświadczeniem wizualnym, z wiernie oddanymi kolorami i subtelnościami tonalnymi.

Natomiast w trybie HDR zauważalne jest pewne podbicie jasnych tonów. Telewizor stara się upiększyć obraz, co może prowadzić do jego sztucznego rozjaśnienia. To zjawisko staje się jeszcze bardziej widoczne w realnych scenach, gdzie jasne partie obrazu mogą być nadmiernie wzmocnione. Mimo że kolory w HDR są ogólnie dobre, to jednak są zbyt mocno podbite intencjonalnie przez producenta, co może wpływać na ich naturalność.

Takie podejście producenta do wyświetlania obrazów w trybie HDR może nie wszystkim przypaść do gustu, zwłaszcza tym, którzy cenią sobie autentyczność i wierność oryginalnym barwom. Jednak dla osób preferujących bardziej dynamiczne i wyraziste obrazy, takie podbicie jasnych tonów może być atrakcyjnym rozwiązaniem, dodającym scenom dodatkowego blasku i efektowności.