TCL C69B vs Samsung DU7192 (VA)

Jakość efektu HDR w telewizorze TCL C69B jest dość przeciętna. Jasność na poziomie 350 nit, choć nie najgorsza, wciąż nie pozwala w pełni cieszyć się efektami HDR, które wymagają wyższej luminacji, aby pokazać swoją moc. Na dodatek telewizor mimo zastosowanej powłoki z kropek kwantowych (QLED), oferuje przeciętne pokrycie szerokiej palety barw DCI-P3 na poziomie 91%, co może ograniczać jego bogactwo kolorów w treściach HDR.

Na wykresach luminacji szczytowa jasność telewizora wynosi około 280 nitów. Niestety, taka wartość jest zbyt niska, aby w pełni cieszyć się efektami HDR, które wymagają znacznie wyższej luminancji. W testowanych materiałach, takich jak The Meg czy Gemini Man, brak odpowiedniej jasności sprawia, że magia HDR zostaje mocno ograniczona, a szczegóły w jaśniejszych partiach obrazu nie są wystarczająco wyeksponowane. Dla użytkowników korzystających głównie z treści SDR, ten poziom jakości może być akceptowalny ale zdecydowanie jest to za mało jeżeli chodzi o HDR. Dodatkowo, pokrycie palety barw DCI-P3 wynoszące 82% nie sprzyja prezentowaniu treści HDR w pełnej krasie. Ograniczona gama kolorów utrudnia telewizorowi odwzorowanie żywych i zróżnicowanych barw, co jest kluczowe dla uzyskania wrażeń bliskich kinowym.

Testowany w trybie filmowym telewizor TCL C69B niestety nie spełnia oczekiwań w kwestii dokładności kolorów. Choć tryb filmowy sugeruje lepsze odwzorowanie, ma on z filmem tyle wspólnego, co nic. Widać sporo błędów, szczególnie w balansie bieli – zarówno dla treści HD, jak i 4K HDR – gdzie dominacja koloru niebieskiego jest bardzo wyraźna. Dla widza oznacza to, że obraz staje się nienaturalnie chłodny, co wpływa na ogólną percepcję kolorów i wrażenie wizualne. Colour checker potwierdza te błędy, pokazując, że kolory uciekają w chłodniejsze odcienie.

Jeśli chodzi o charakterystykę jasności i związany z nią kontrast, gamma jest bardzo niestabilna dla materiału przez co obraz może być minimalnie ciemniejszy. Krzywa EOTF dla materiału 4K pokazuje pewne błędy, z dużymi odchyleniami pod koniec wykresu, co negatywnie wpływa na odbiór ciemniejszych partii obrazu.

Najlepszym trybem fabrycznym, na którym opieraliśmy się podczas testów, okazał się „Filmmaker”. Choć jest to tryb najbardziej zbliżony do zamysłu twórców filmów, nie obyło się bez pewnych niedoskonałości. Na wykresie balansu bieli zarówno w SDR, jak i HDR wyraźnie widać dominantę koloru czerwonego, co skutkuje znacznymi zażółceniami, szczególnie widocznymi na bielach oraz twarzach aktorów. W trybie HDR dodatkowo pojawia się lekka dominacja zieleni, która jednak nie ma tak dużego wpływu na odbiór obrazu. Gamma, odpowiedzialna za jasność w materiałach SDR, wypadła dość dobrze, ale z jednym poważnym zastrzeżeniem. W najciemniejszych partiach obrazu była zbyt niska, co powodowało nadmierne rozjaśnienia tych scen, pozbawiając film dramatyzmu i kontrastu. W przypadku HDR balans bieli pozostaje na podobnym poziomie, jednak uwagę zwraca wykres krzywej EOTF. Na początku krzywa wyraźnie się wybrzusza, co prowadzi do mocnego rozjaśnienia najciemniejszych scen. Następnie wynik gwałtownie spada poniżej linii referencyjnej, co skutkuje zbyt ciemnym obrazem i utratą dynamiki w jaśniejszych partiach.

Podsumowując, tryb „Filmmaker” mimo swoich zalet, wymaga dopracowania – zwłaszcza w kwestii balansu bieli i poprawnego zarządzania jasnością w najciemniejszych oraz najjaśniejszych partiach obrazu. W obecnej formie może on być akceptowalny dla mniej wymagających użytkowników, ale dla widzów oczekujących precyzyjnego odwzorowania obrazu może pozostawiać sporo do życzenia.

Po kalibracji tryb filmowy w telewizorze TCL C69B zyskuje na jakości. Największą poprawę można dostrzec w tonalności, a balans bieli prezentuje się znacznie lepiej – bez większych błędów. Nie ujrzymy już, nadmiernej dominacji chłodnych odcieni. Gamma została również poprawiona, co przekłada się na bardziej stabilne odwzorowanie jasności i kontrastu. Jednak, ze względu na ograniczenia w postaci przeciętnej palety barw telewizora, testy Colour Checker dla materiałów 4K nie osiągnęły rewelacyjnych wyników. Mimo tych ograniczeń technologicznych, obraz stał się bardziej autentyczny, wpływając pozytywnie na odbiór treści filmowych.

Nawet w przypadku swoich niższych modeli Samsung oferuje rozbudowane narzędzia do kalibracji obrazu, co pozwala na znaczne poprawienie fabrycznych ustawień. Podjęliśmy się tego zadania, a rezultaty okazały się bardziej niż zadowalające. Balans bieli, który wcześniej charakteryzował się silnym zażółceniem zarówno w SDR, jak i HDR, został znacząco poprawiony. Choć można zauważyć drobne odchylenia od normy, ogólny efekt jest znacznie czystszy i bardziej naturalny niż przed kalibracją. Dzięki temu biele i odcienie skóry prezentują się o wiele lepiej. Udało nam się także odpowiednio wymodelować gammę w materiałach SDR, co pozwala na uzyskanie maksymalnego kontrastu, jaki jest w stanie zaoferować ten telewizor. Krzywa EOTF, odpowiedzialna za materiały HDR, również została poprawiona – obraz nie jest już rozjaśniany ani przyciemniany w sposób tak drastyczny, jak miało to miejsce przed kalibracją. Mimo tych sukcesów, materiały HDR wciąż zmagają się z wysokimi wartościami błędów deltaE. Główna przyczyna leży w ograniczonej jasności telewizora, która nie pozwala na pełne oddanie dynamiki treści HDR. Pomimo tego, po kalibracji obraz jest wyraźnie lepszy i bardziej zbliżony do zamysłu twórców treści. Dla użytkowników poszukujących możliwie najlepszej jakości w tej klasie sprzętu, kalibracja jest zdecydowanie zalecana.

Funkcja "Stopniowe wygładzanie" działa w telewizorze TCL C69B bardzo dobrze i, co zaskakujące, nie usuwa pożądanych efektów, takich jak ziarno filmowe – w przeciwieństwie do niektórych rozwiązań innych producentów. Jeśli chodzi o skalowanie obrazu, niestety wygląda to słabo. Telewizor sztucznie wyostrza obraz, przez co kontury obiektów są mocno poszarpane. Taki stan rzeczy może przypaść do gustu niektórym użytkownikom, którzy preferują bardziej "twardy" wygląd obrazu, ale nie jest to idealne rozwiązanie dla osób ceniących naturalność i płynność detali.

Funkcja wygładzania przejść tonalnych działa w dwóch trybach – „wyłączony” i „auto”. Wyłączenie powoduje problemy z gradacją, podczas gdy tryb „auto” zapewnia płynne przejścia, ale kosztem efektu ziarna i detali, które często są rozmywane. Ze względu na te ograniczenia nie zalecamy używania tej funkcji, co potwierdzają nasze testy, przeprowadzone przy jej wyłączeniu.

Skalowanie materiałów o niższej rozdzielczości w tym modelu nie zachwyca. Detale są rozmyte, a krawędzie obiektów mogą zawierać artefakty. To ograniczenie sprawia, że telewizor lepiej sprawdzi się w przypadku treści w wyższej rozdzielczości.

Telewizor TCL C69B oferuje przyzwoite, choć nie perfekcyjne, rezultaty w zakresie płynności ruchu. W przypadku filmów telewizor dysponuje funkcją „Redukcja migotania”, która umożliwia regulację płynności ruchu w skali od 1 do 10. Dzięki tej opcji, możemy dostosować wygląd obrazu do preferencji kinowego lub bardziej teatralnego (z mniejszą lub większą prędkością).

Mimo że Samsung DU7192 jest najniższym modelem w ofercie producenta, wyposażono go w system upłynniania ruchu. Choć funkcjonalność tego rozwiązania jest znacznie okrojona w porównaniu do droższych modeli, sama jego obecność wyróżnia telewizor na tle konkurencji w tej półce cenowej. Telewizor obsługuje maksymalne odświeżanie na poziomie 60 Hz, co wystarcza do komfortowego oglądania filmów i seriali, ale może być niewystarczające dla dynamicznych treści, takich jak sport. W menu upłynniania ruchu znajdziemy m.in. funkcję „Redukcja drgań”. Niestety, jej działanie pozostawia wiele do życzenia – niezależnie od ustawienia, obraz zachowuje charakterystyczne rwanie znane z materiałów nagranych w 24 klatkach na sekundę, co sprawia, że funkcja ta praktycznie nie spełnia swojej roli.

Telewizor TCL C69B oferuje szereg funkcji dedykowanych graczom, takich jak ALLM (Automatyczny Tryb Niskiego Opóźnienia), VRR (Zmienna Częstotliwość Odświeżania), Dolby Vision dla graczy oraz Game Bar. ALLM samoczynnie przełącza telewizor w tryb o niskim opóźnieniu, co poprawia responsywność i minimalizuje opóźnienia przy sterowaniu. VRR pozwala na synchronizację odświeżania ekranu z liczbą klatek generowanych przez konsolę, elimnując efekt rozrywania obrazu, zapewniając płynniejszą rozgrywkę. Dolby Vision dla graczy gwarantuje lepsze odwzorowanie kolorów i kontrastu w grach, które obsługują ten format, skutkując lepszą jakością obrazu. Z kolei Game Bar umożliwia szybki dostęp do ustawień gry oraz monitorowanie kluczowych parametrów, takich jak opóźnienie wejścia.

Niemniej jednak, telewizor ma pewne ograniczenia, które mogą wpłynąć na komfort grania. Matryca o częstotliwości 60 Hz nie pozwala na wyświetlanie sygnałów o wyższej częstotliwości odświeżania, co może wpływać na płynność obrazu w dynamicznych grach. Brak wsparcia dla technologii G-Sync dla komputerów PC również może być odczuwalny podczas gry na komputerze, szczególnie w przypadku wymagających, dynamicznych tytułów.

Samsung DU7192 został wyposażony w złącza HDMI 2.0, co jest spodziewane w tej klasie cenowej. Ograniczenie to oznacza brak wsparcia dla pełnych możliwości konsol najnowszej generacji, takich jak technologie VRR. Telewizor oferuje jedynie podstawową funkcję dla graczy – automatyczne przełączanie w tryb niskiego opóźnienia (ALLM), oraz obsługę podstawowego HDR dla gier w standardzie HGiG. HGiG pozwala na wyświetlanie treści HDR w grach zgodnie z wytycznymi producentów, jednak ograniczona jasność telewizora nie pozwala w pełni cieszyć się efektami, jakie oferuje ten standard. Niestety, zabrakło takich udogodnień jak GameBar, który jest coraz częściej spotykany nawet w tańszych modelach i znacznie ułatwia szybkie dostosowanie ustawień pod gry. Obecność tej funkcji mogłaby znacząco podnieść komfort użytkowania, szczególnie wśród osób, które często zmieniają tryby wyświetlania.